Համազգայինի հայ տաղանդաւոր երաժիշտներու նուիրուած մշակութային երեկոն (Յունաստան)

Երբ ա­պա­գան կը պա­տո­ւէ ան­ցեա­լը...

Ա­տի­կէի ­Հա­մազ­գա­յի­նի «­Սօս-­Վա­նի» մաս­նա­ճիւ­ղի վար­չու­թեան նախաձեռնութեամբ ու կազ­մա­կեր­պու­թեամբ, ­Կի­րա­կի՝ 6 ­Դեկ­տեմ­բեր 2015-ի ­րեկոյեան ժա­մը 8ին, Ա­թէն­քի քա­ղա­քա­պե­տա­կան «Ան­նա եւ ­Մա­րիա ­Քա­լու­թա» հանդի­սաս­րա­հէն ներս, տե­ղի ունեցաւ հայ տա­ղան­դա­ւոր ե­րի­տա­սարդ երաժիշտներու մշա­կու­թա­յին ե­րե­կոն, իսկապէ՛ս գե­ղա­րո­ւես­տա­կան վա­յել­քի բարձր մթնո­լոր­տի մը մէջ։

Սոյն ե­րե­կոն նպա­տակ ու­նէր յար­գան­քի տուրք մա­տու­ցա­նե­լու ­Հա­յոց Ցեղասպանութեան զո­հե­րու յի­շա­տա­կին, եւ ան­շուշտ՝ ­Հա­րիւ­րա­մեա­կի ծի­րէն ներս, ի՛նչ որ յա­ւե­լեալ յու­զում, ար­ժէք, այ­լեւ նպա­տա­կաս­լա­ցու­թիւն կու­տար ե՛ւ երիտասարդ կատա­րող­նե­րուն, ե՛ւ զայն գո­հու­նա­կու­թեամբ ըն­կա­լող մեր ժողովուրդին, ի մասնաւորի հա­ւա­քո­ւած ներ­կա­նե­րուն։

Ամ­բողջ ձեռ­նար­կին ընդ­հա­նուր բնա­բանն էր՝ «Երբ ա­պա­գան կը պա­տո­ւէ անցեալը...»։ ­Մէկ խօս­քով՝ հի­նը եւ նո­րը. նո­րը եւ տես­լա­կան­նե­րով պա­րու­րո­ւած մեր հեռանկարային գա­լի­քը, ա­պա­գա՜ն...։

Գե­ղա­րո­ւես­տա­կան այս­պի­սի ձեռ­նարկ­ներ դիւ­րին չեն պատ­րաս­տո­ւիր. եր­կար ամիսնե­րու աշ­խա­տանք կը պար­տադ­րեն, եւ վար­չու­թիւնն ու իր մշա­կու­թա­յին յանձնա­խում­բը ձեռք-ձեռ­քի տո­ւած, մէկ մար­դու պէս աշ­խա­տե­լով՝ յա­ջո­ղե­ցան լաւագոյն ար­դիւն­քի մը հասց­նել ձեռ­նար­կը։

Ա­ւելց­նենք, որ այս ե­րե­կո­յին հա­մար պատ­րաս­տած էր գե­ղա­րո­ւես­տա­կան ա­ֆիշ մը ու գե­ղա­տիպ յայ­տա­գիր մը։ Ա­ֆի­շը՝ օ­րեր ա­ռաջ ար­դէն զե­տե­ղո­ւած էր մեր ազ­գա­յին հաստա­տու­թիւն­նե­րու եւ ա­կումբ­նե­րու, ինչ­պէս նաեւ «Ա­զատ Օր»ի մէջ լոյս տե­սած յայ­տա­րա­րու­թեան մէջ։ ­Յատ­կան­շա­կան է, որ յայ­տագ­րի վեր­ջին է­ջին մէջ լոյս տե­սած էին հայ­կա­կան պատ­մա­կան ու ա­ւան­դա­կան նո­թագ­րու­թեան հա­մա­կար­գի ու միջնադա­րեան ե­րաժշ­տու­թեան խա­ղագ­րու­թեան նմոյշ­ներ ու բա­ցատ­րո­ղա­կան։

Մանրամասնութիւնները կարդալ այստեղ: