Համազգայինի Կեդրոնական Վարչութեան ատենապետ Մկրտիչ Մկրտիչեանի խօսքը՝ Մարսէյի Համազգայինի Ճեմարանի տարեկան ճաշկերոյթին

Բարեւ սիրելի բարեկամներ եւ համազգայնականներ,

            Դպրոցական յաջորդ տարեշրջանով կը սկսի Համազգայինի Մարսէյի Ճեմարանի պատմութեան մէկ նոր փուլը:

            Արդարեւ, մեր դպրոցի ներկայ տնօրէնուհին՝ Տիկին Սեդա Պիպերեանը օրէնքի սահմանած պայմաններով հանգստեան կը կոչուի դպրոցական ներկայ տարեշրջանի աւարտով:                 

            Բնական է, Համազգայինի Կեդրոնական Վարչութիւնը կանուխէն ձեռնարկած էր դպրոցը նոր տնօրէնով օժտելու աշխատանքին: Վերջին երկու տարիներու ընթացքին ԿՎեան անդամներ, ինչպէս նաեւ դպրոցի խնամակալութիւնը, ճիգ չխնայեցին այդ պաշտօնին համար յարմար թեկնածուներ փնտռելու, գտնելու եւ անոնց մէջէն յարմարագոյնը նշանակելու համար: Տեղի ունեցան կարճ ու աւելի՛ երկար տեսակցութիւններ, մեր կողմէ եղան դիմումներ թեկնածուներու, եւ  թեկնածուներ դիմեցին մեզի: Դիմողներէն ոմանք հիմնաւոր կերպով մերժուեցան մեր կողմէ, ուրիշներ ալ մերժեցին մե՛ր կատարած դիմումը՝ իրենց: Վերջապէս՝ Ճեմարանի խնամակալութեան հետ համախորհուրդ հասանք ցանկալի եզրակացութեան:

            Ուրեմն յաջորդ տարեշրջանին Մարսէյի մեր հոյակապ հաստատութեան տնօրէնը պիտի ըլլայ Տիկին Շաքէ Ժամկոչեան. ան առայժմ կը նշանակուի փորձառական երկամեայ շրջանի մը համար, իսկ այդ շրջանի աւարտէն անմիջապէս առաջ, երկուստեք համաձայնութեամբ, իր եւ Ճեմարանի խնամակալութեան միջեւ կրնայ ստորագրուիլ վերջնական համաձայնագիրը:

            Տիկին Ժամկոչեան անծանօթ մը չէ ո՛չ միայն Մարսէյի Համազգայինի շրջանակին, այլ առհասարակ շրջանի հայ համայնքին: Ան վերջին տարիներուն ձեռնհասօրէն վարած է Մարսէյի Ճեմարանի խնամակալութեան քարտուղարութիւնը եւ նոյն յաջողութեամբ ղեկավարած է անգլերէն լեզուի ոււսուցման իր անձնական փոքր վարժարանը: Իր գիտելիքներով եւ աշխատունակութեամբ վստահ ենք, որ ան իր մէջ կը կեդրոնացնէ մեր հաստատութիւնը յաջող կերպով ղեկավարելու, անոր բարձր մակարդակը պահելու եւ առաւել եւս բարձրացնելու բոլոր տուեալները: 

            Այստեղ պարտք կը զգամ երկու խօսք ըսելու շրջանաւարտ տնօրէնուհի՝ Տիկին Սեդա Պիպերեանի մասին:  Արդէն նոր տնօրէնուհիի նշանակումը Տիկին Ս.Պիպերեանին հաղորդող իր նամակին մէջ ԿՎը կը գրէր.

«Բազմաթիւ առիթներով արտայայտած ենք արդէն Կեդրոնական Վարչութեան դրական գնահատանքը՝ Ձեր տարած աշխատանքին, անոր քանակին ու որակին եւ ստացուած արդիւնքին համար»:  

Ինչպէս բոլոր պաշտօնական նամակները, ԿՎեան նամակը եւս ամփոփ, զուսպ ու ժլատ է իր արտայայտութեամբ, բայց եւ այնպէս ան կը պարունակէ իր ամբողջական ու խորունկ գնահատանքը անձին հանդէպ: Տիկին Ս.Պիպերեանի երկու հանգրուաններով իրականացած երկարամեայ պաշտօնավարութեան ընթացքին դպրոցը հսկայական քայլերով առաջընթաց արձանագրեց: Ան, առանց որեւէ չափազանցութեան, դարձաւ շրջանի լաւագոյն դպրոցներէն մէկը: Մեր օրերուն ան հանրածանօթ հասցէ է ո՛չ միայն հայկական շրջանակներուն համար: Կեդրոնական Վարչութիւնը հրապարակային շնորհակալութիւն կը յայտնէ Տիկին Սեդա Պիպերեանին իր որակաւոր աշխատանքին եւ անսակարկ նուիրումին համար:

            Մկրտիչ Մկրիչեան

Մարսէյ, 07 Յունիս 2019 

 

            Chers ami(e)s et camarades de Hamaskaïne,

            Ayant pris la parole devant une audience dans cette école bilingue, je suis censé de m’exprimer aussi dans l’autre langue, en commençant par l’abrégé de ce que j’ai présenté au moyen de la première.

            J’ai annoncé le nom de la nouvelle directrice à partir de l’année scolaire suivante ; il s’agit de Mme Chaké Jamgotchian, jusqu’ à hier secrétaire du Conseil d’Administration de notre école, propriétaire et ancienne directrice d’un petit institut d’anglais. J’ai par ailleurs exprimé nos remerciements, nos sentiments de reconnaissance et notre estime profond pour la directrice sortante Mme Séta Bibérian ; sous sa houlette l’école a avancé à pas de géant. La renommée de notre établissement a ainsi franchi les frontières de la France et même de l’Europe entière. Son nom est désormais synonyme d’école modèle.

            Il est bien évident que l’un des buts du Comité Mondial de Hamaskaïne est de voir s’éclore à Marseille une vie culturelle et intellectuelle centrées à l’école déjà plusieurs fois décennale. Car il s’agit, en effet, d’un établissement scolaire arménien à programme complet depuis la maternelle jusqu’au baccalauréat, greffé avec les idées haut de gamme des pères fondateurs de Hamaskaïne.

            Le niveau atteint dans le domaine de l’éducation étant plus que satisfaisant, il en ira bientôt de même sur le plan matériel ; il y quelques semaines la municipalité de Marseille a décidé de céder le terrain de l’école à notre société à un prix abordable.

            Il est donc temps à recommencer à rêver. Il y a plusieurs raisons à cela. L’école est pratiquement saturé d’élèves et la direction est souvent dans l’obligation de refuser des demandes d’inscription. Dans la Diaspora refuser à un enfant arménien l’accès à une école arménienne est comparable à un crime capital. Pourtant il n’y a plus de places disponibles à moins de souffrir sur le plan pédagogique. Il faut donc agir ; nous sommes déjà en retard.

            Rêve ultime et lointain, doter l’école d’un pensionnat pour être capable de recevoir des élèves venant des pays membres de l’Union Européenne.

            Rêver n’est point une perte de temps, si l’on peut entrevoir les possibilités de réalisation. En fin de compte, nos prédécesseurs ont rêvé et ont pu réaliser leur rêve de leur vivant. Leur courage, leur ténacité, leur intuition juste de l’avenir nous manqueraient-ils ? Je n’ose pas répondre par l’affirmative vu l’ardeur des responsables de l’école et la fidélité des amis de Hamaskaïne, qui à son tour ne les a jamais trahis.

            Merci beaucoup pour votre attention.

Meguerditch Meguerditchian
Marseille, le 07 Juin 2019