Համօ Սահեան (1914-1993)
Համօ Սահեան (Հմայեակ Սահակի Գրիգորեան) ծնած է 14 Ապրիլ, 1914-ին, Սիսիանի շրջանի (այժմ՝ Սիւնիքի մարզ) Լոր գիւղը: 1937-ին աւարտած է Պաքուի երկամեայ հայկական ուսուցչական հիմնարկը: Մասնակցած է Հայրենական մեծ պատերազմին: Աշխատակցած է շարք մը թերթերու եւ ամսագրերու: 1965-1967 եղած է «Գրական թերթի» գլխաւոր խմբագիրը: Հ. Սահեանի բանաստեղծութիւնները տպագրուած են 30-ական թուականներէն, սակայն ան համընդհանուր ճանաչման է արժանացած ռազմաճակատի մէջ գրած «Նայիրեան դալար բարտի» բանաստեղծութեամբ, որ կը յատկանշուի Հայաստան երկրի հանդէպ կարօտի յուզական բռնկումով եւ անմիջականութեամբ: Համօ Սահեանի առաջին գիրքը` «Որոտանի եզերքին» բանաստեղծութիւններու ժողովածուն տպագրուած է 1946-ին: Այստեղ կը դրսեւորուէր Սահեանի բանաստեղծական ընդհանուր ուղղուածութիւնը` սէր հայրենի բնաշխարհի ու մարդու նկատմամբ: Հ. Սահեանի ժողովածուներէն են՝ «Առագաստ» (1947), «Սլացքի մէջ» (1950), «Ծիածանը տափաստանում» (1953), «Բարձունքի վրայ» (1955), «Նայիրեան դալար բարտի» (1958), «Սեզամ, բացուիր» (1972) (որուն համար 1975-ին ան կ’արժանանայ պետական մրցանակի), «Իրիկնահաց» (1977), «Կանաչ, կարմիր աշուն» (1980), «Դաղձի ծաղիկ» (1986): Համօ Սահեանի ստեղծագործութեան մէջ մեծ թիւ կը կազմեն անցեալին, մանկութեան նուիրուած բանաստեղծութիւնները: Ան թարգմանած է Ա. Պուշկինի, Ս. Եսենինի, Գ. Լորկայի եւ այլ բանաստեղծներու ստեղծագործութիւններէն: Պարգեւատրուած է Հոկտեմբերեան յեղափոխութեան, Աշխատանքային Կարմիր դրօշի եւ «Պատւոյ նշան» շքանշաններով: Կը մահանայ 17 Յուլիս, 1993-ին, Երեւան: 1998-ին, յետ մահու լոյս կը տեսնէ Համօ Սահեանի «Ինձ բացակայ չդնէք» անտիպ բանաստեղծութիւններու ժողովածուն: