Էդուարդ Միրզոյեան (1921-2012)
Ծնած է 1921-ին, Վրաստանի Գորի քաղաքը, յայտնի արուեստագէտներու ընտանիքին մէջ: 1941-ին աւարտած է Երեւանի պետական երաժշտանոցին մէջ` Վարդգէս Տալեանի ստեղծագործական դասարանը, այնուհետեւ 1946-1948 թուականներուն կատարելագործած է Հայ մշակոյթի տան երաժշտական սթիւտիոյին մէջ: 1948-ին Էդուարդ Միրզոյեան դասաւանդած է Երեւանի երաժշտանոցին մէջ: 1956-1991 թուականներուն եղած է Հայաստանի երաժշտահաններու միութեան վարչութեան նախագահ (1994-էն` պատուաւոր), իսկ 1962-էն ընտրուած է Խորհրդային Միութեան երաժշտահաններու միութեան նախագահութեան քարտուղար: 1977-ին Է. Միրզոյեան եղած է Հայաստանի խաղաղութեան հիմնադրամի վարչութեան նախագահ (2009-էն՝ պատուաւոր): Է. Միրզոյեան սիմֆոնիք արուեստին մէջ զարգացուց կոմիտասեան սկզբունքները` սերունդներու համար հարթելով նոր ուղիներ: Հարուստ եւ բազմատեսակ է Էդուարդ Միրզոյեանի ստեղծագործական ժառանգութիւնը: Անոր ստեղծագործութիւններուն մէջ յատկապէս կ’առանձնանան Ա. Իսահակեանի եւ Ե. Չարենցի խօսքերով գրած ռոմանսները` «Ասում են, թէ…», «Երազ տեսայ», եւ այլ գործեր: Էդուարդ Միրզոյեան արժանացած է տասնեակ մը մրցանակներու եւ պարգեւներու: 1971-ին ան պարգեւատրուած է Պուլկարիոյ «Կիրիլ եւ Մեֆոտի», 2001-ին` Հայ եկեղեցւոյ Ս. Սահակ-Ս. Մեսրոպի, 2005-ին` Գերմանիոյ «Պետրոս Մեծ», 2011-ին` Հայաստանի պատուոյ շքանշաններ, 1998-ին` Հայաստանի «Մովսէս Խորենացի», 2006-ին Հայաստանի Գիտութիւններու ազգային ակադեմիայի ոսկիէ, 2006-ին Լէոնարտօ տա Վինչիի անուան միջազգային եւ Ռուսիոյ Դաշնութեան «Եկատերինա Բ.» մետալներով, 1988-ին արժանացած է Խորհրդային Հայաստանի մշակոյթի նախարարութեան Արամ Խաչատրեանի անուան մրցանակի: